Kocaeli’nin İzmit ilçesinde ailesinden kalma müstakil evinde yaralanan veya sakat kalan kedileri misafir eden 73 yaşındaki Nurhan Çatal, yarım asırdan fazla süre kapısının önünden ve sokağından eksik olmayan kedi ve köpeklerle vakit geçirmekten mutluluk duyuyor.
Hacıhasan Mahallesi’nde renkli çiçeklerle gizlenmiş ahşap yapı, yarım asrı geçkin süredir Çatal’ın yaşam alanı olmasının yanı sıra hayvanlara duyduğu sevgi ve bağlılığın da sembolü olarak dikkati çekiyor. Mahallede hayvanlara duyduğu sevgi ve şefkatiyle tanınan Çatal, sokakta beslediği onlarca kedi, köpek ve evinde tedavisini üstlendiği kedilerle günlerini geçiriyor.
Sahipsiz kediler ve köpekler için adeta sığınak olan Çatal, günlük rutinine sokaktaki “can dostları”nı besleyip çevreyi temizleyerek başlıyor. Evden ayrılmasıyla kedi ve köpeklerin kendisine eşlik ettiği Çatal, komşu ziyaretlerinde de gittiği evin kapısında yatan köpekler ve kediler sayesinde yerini belli ediyor.
Çatal, 56 yıldır anneannesinden kalma, Ermeni okulundan dönüştürülmüş evde ikamet ettiğini belirterek, sokaktaki canlıları beslemeye çocukluk yıllarında başladığını aktardı.
“Hayvanlara bakıyorum, mutlulukla severek… Tüm canlıları seviyorum, çiçekleri, böcekleri, insanları seviyor, saygı duyuyorum. Bunlar benim için bir dünya.” diyen Çatal, dünyasında kediler, köpekler, kuşlar ve çiçekler olduğunu, onlar sayesinde yalnızlık hissetmediğini dile getirdi.
Çatal, “Kedilerim, köpeklerim var. ‘Mutluluk’ diyorum. Onların mamalarını, kemiklerini, ekmeklerini alıyorum, besliyorum, mutluluk duyuyorum bu dünyamdan. Keşke herkes yapabilse. Üç günlük dünyada ‘hayvan’ diyenlere, yok etmeye uğraşanlara şaşıyorum. Bu sevgi aileden geliyor, rahmetli annem, kardeşlerim, hepimiz severdik. Yani 60 seneye yakın hep bunlarla birlikteyim. Köpeklerim sokakta beni yalnız bırakmaz, gittiğim evin kapısında yatarlar. Komşularım benim nerede olduğumu bilirler.” ifadelerini kullandı.
 “Aç kalacaklar” endişesiyle yatılı misafirliğe gitmiyor
Sabah kalktığında ilk önce hayvanları beslediğini ve etrafı temizlediğini aktaran Çatal, daha sonra kendi işleriyle ilgilendiğini anlattı.
Çatal, sahipsiz hayvanları beslediğinde çok mutlu olduğundan bahsederek, “Nereye gitsem yanımda mutlaka mama götürüyorum. Kuşlara ekmek, kedilere, köpeklere mama. Sokakta beslediklerim dışında evde de var; kimisi motor, kimisi arabanın altında kalmış. Birlikte yaşıyoruz. Alıyorum, tedavi ettiriyorum, belediyemiz kısırlaştırmasını yapıyor, aşılarını takip ediyor. Büyükşehir belediyemiz her şeyini yapıyor.” diye konuştu.
Sokakta hayvan beslemesine zaman zaman olumsuz yaklaşan komşuları bulunduğunu ancak artık mahallelilerin de kendisine yardımcı olduğunu aktaran Çatal, aç kalacaklar endişesiyle kalmak için bir yere gidemediğini kaydetti.
Çatal, ömrü yettiği sürece sokak hayvanlarına bakmaya devam edeceğini belirterek, konuşmasını şöyle sürdürdü:
“Herkes birer kap su koysun, biraz mama koysun, bakanlarla uğraşmasınlar. Onlar bize muhtaç. Kimisi mama koyuyor, öteki döküyor, atıyor. Şaşırıyorum bazı insanların kötülüklerine, nasıl vicdan, nasıl merhamet? Her biri birer can. O kadar mutlu oluyorlar ki doyunca, insanlar sevince. Bunlar böyle bir dünya işte, mutluluk dünyası. Hiç yalnızlık hissetmiyorum. Mahallem de dostluklarımız da çok güzel ama eve geldiğimde, bunlar karşımda olunca öyle çok mutlu oluyorum ki… Sevmeleri mutluluk verici, onu bilen, yaşayan, seven bilir. Doyurdun mu vicdanen mutlu oluyorsun.”
Çatal, çevresinde “kedilere, köpeklere bakan Nurhan abla, Nurhan teyze” olarak tanındığını, bu tür çalışmaların toplumsal dayanışmayı pekiştirdiğini ve ihtiyaç duyulan malzemelerin temini konusunda yardımda bulunanların olduğunu sözlerine ekledi.